Zaterdag 26 januari 2019 - Fox Glacier naar Wanaka

Ook vandaag vertrekken we op tijd, want we hebben een lange dag voor de boeg. Om 7.00 uur vertrekken we uit Greymouth, om langs de westkust naar het zuiden te rijden. Hier valt jaarlijks 8 meter regen per jaar! Als het droog is hebben ze last van zandvliegen, je moet hier dus wel echt willen wonen en dat zijn niet zo heel veel mensen. De wind komt bijna altijd uit het westen en botst tegen de zuidelijke Alpen van het Zuidereiland. Aan de oostkust is het weer veel milder.
Het is weer een hele mooie tocht, want de natuur is hier heel mooi. Het is grotendeels bewolkt, maar weinig wind. Maarten heeft nog geen bevestiging of de excusies door gaan, dus het blijft nog even spannend. Soms is het heel erg bewolkt, maar soms trekken de luchten een beetje open, duimen maar.
Eerst komen we langs de Franz Joseph gletsjer, vernoemd naar de Oostenrijkse keizer. De Fox Glacier is vernoemd naar een NZ premier. Wij gaan vandaag naar de Fox Glacier, waar we de helikopter hike willen maken. Het is een vlucht met de helikopter naar de gletsjer en vandaar gaan we 2,5 uur wandelen over de gletsjer. Ik heb het al eens in IJsland gedaan, maar hier zitten we hoger op de gletsjer en gaan we ook door de gletsjer. Voordat ik de reis naar Nieuw. Zeeland boekte, wist ik al dat dit voor mij het hoogtepunt zou zijn, maar het is 50% kans dat het door kan gaan. We gaan met Wim & Suzanna en met Rob & Loes. Vier anderen gaan alleen de helikoptervlucht maken, met misschien een landing op de gletsjer.
We komen om 10.00 uur aan bij het kantoor van de heli vluchten, maar dan is het nog niet duidelijk of de vluchten door kunnen gaan, er is veel bewolking en als er niets te zien is gaan ze niet. Eerst maar koffie drinken. Om half elf horen we dat de korte vluchten wel door gaan, maar de lange vluchten niet. Ied en Hillie boeken hun lange vlucht om naar een korte vlucht.
Om 10.40 uur komt voor ons het bericht dat de tocht NIET doorgaat. Dat is balen zeg. Er zijn nog wel drie plekken bij de korte vlucht, maar Krijn heeft geen zin. Alleen Suzanna besluit om mee te gaan en uiteindelijk ga ik toch ook mee. Er is nog één plaats over en dan besluit onze chauffeur Graham dat hij wel wil.
Ik denk wel dat het met die bewolking niet zo heel bijzonder zal zijn, maar beter iets dan niets. Na een korte briefing en veiligheidsinstructies worden we met een busje naar de landingsplaats gebracht. Suzanna zit in een andere helikopter, dat heeft met het gewicht te maken, want we worden vooraf allemaal gewogen en krijgen een bandje met ons gewicht erop om de pols. Onze chauffeur gaat zelfs nog een vlucht later, want hij heeft het gewicht van twee personen, zijn vlucht gaat met vijf passagiers.
Met zes personen gaan wij in de helikopter, ik zit achterin, maar wel aan het raampje. We vliegen over de grasvlakte direct richting de gletsjer. We zien het melkwitte gletsjer water in een brede stroom richting de zee stromen. Aan de zijkant zien we een felblauw meertje, geen idee hoe dat zo blauw kan zijn. Ook de gletsjerpoort is heel goed zichtbaar. Dan zien we de hele gletsjer liggen en er is geen wolkje te zien. Geen blauwe lucht, maar nu ook geen laaghangende bewolking, dat is prachtig. We zien de diepe kloven in het ijs. Volgens onze piloot valt hier 20 meter sneeuw per jaar.
Prachtig vliegen weg langs de wanden omhoog en we hebben een geweldig goed zicht op de diepe blauwe kloven in het ijs, maar ook op de omringende bergen. We gaan niet landen op de gletsjer, maar boven op een sneeuwvlakte naast de gletsjer. De helikopter van Suzanna staat er al, maar wij hebben last van rare valwinden, dus maakt de piloot een extra rondje, om vervolgens vanaf de andere kant toch op de sneeuw te landen.
Wat is dit geweldig mooi en wat hebben we een prachtig zicht op de gletsjer en de bergen. Natuurlijk wordt er door iedereen foto’s gemaakt. We zien zelfs wandelaars op de gletsjer, waarom wij niet konden is mij niet duidelijk, ze zeiden vanwege de bewolking, maar die is er hier amper. Daar moet ik maar niet te veel aan denken, want gelukkig is dit ook een geweldig mooie vlucht en stop, veel mooier dan ik vooraf had verwacht.
We vliegen weer over de gletsjer terug, langs Mount Tasman en over de Victoria waterval, die vanaf de zijkant op de gletsjer uitkomt. De piloot zet even later de helikopter feilloos op de grond.
Als Krijn later de foto’s ziet heeft hij wel een beetje spijt dat hij niet mee gegaan is, want hij had ook niet verwacht dat we veel moois te zien zouden krijgen. Inmiddels zit er een grote groep wandelaars bij de briefing voor de helihike! We zien de groep later met de bus vertrekken. Wij waren waarschijnlijk de enige groep waarbij het niet door ging!!!!
Graham komt even later terug, hij was vooraf best wel een beetje zenuwachtig, maar komt met een enorme smile op zijn gezicht terug. Nu maar hopen dat hij nog goed kan rijden en niet gaat zweven.
We rijden een stukje verder naar Lake Matheson, dat hier slechts 6 kilometer vandaan ligt en waar volgens Maarten een mooie wandeling te maken is rond het spiegelmeer. We lopen hier weer door een geweldig mooi bos, met veel varens en mossen. Eerst gaan we nog op de foto met de bergen op de achtergrond. Via een hangbrug komen we bij het meer. Hier hebben we geen reflectie van Mount Cook in het water, want de berg zit gedeeltelijk in de wolken en op het meer zijn ribbels. Wel is het prachtig wandelen hier. Mount Cook is met zijn 3754 meter de hoogste berg van NZ, in Maori heet de berg Aoraki.
Als we aan de andere kant van het meer zijn komt de berg steeds beter in zicht en het wateroppervlak wordt gladder, dus uiteindelijk hebben we wel onze gewenste foto’s. De wandelingen zijn hier in NZ wel heel goed aangegeven en de paden perfect verzorgd.
We eten nog een lekker soepje, al duurt het wel lang, ze waren onze bestelling vergeten. Om 15.00 uur vertrekken we richting Wanaka, onze bestemming voor vandaag, maar dat is nog wel meer dan drie uur rijden. Eerst gaan we langs de kust en later rijden we langs een mooie gletsjer rivier. Onderweg neemt de bewolking weer toe en ziet het er even grijs uit, maar gelukkig komt de zon wel weer terug. We zien Onderweg verschillende mooie watervallen.
Om even over half zes komen we bij het meer van Wanaka. Dit meer is door een enorme vulkaanuitbarsting ontstaan en het is nog zeker 55 kilometer rijden naar het stadje Wanaka.
Dit stadje is als goudzoekersstadje ontstaan, maar er waren geen echte grote goudaders, want de grond was altijd in beweging. Nu leven ze van het toerisme; in de zomer de wandelaars en watersporters en in de winter de skiërs, want hier is het grootste skigebied van NZ. Er zijn ook wat strandjes, waar je kunt zwemmen in het zeer schone water. Ze hebben ongeveer 8.000 inwoners, maar door de toeristen loopt dit op naar enkele tienduizenden. Één van de snelst groeiende steden van NZ, waardoor ook de onroerend goed prijzen enorm zijn gestegen.
We houden even een fotostop voor het mooie meer met de prachtige bergen. Dreigende wolken en zon wisselen elkaar af. Lake Hawea ligt hier om de hoek en is een ander prachtig meer. De natuur is vandaag overweldigend.
Behalve enorme kuddes schapen en koeien zien we ook kuddes herten. De zon gaat steeds meer schijnen en de kleuren zijn bijzonder mooi. Een hele tijd zien we geen mens, geen huis en zelfs geen bootje op het water, alleen de prachtige natuur.
Het is al 19.00 uur als we onze hotelkamer binnen stappen. Een prachtige kamer weer, met een schuifdeur naar de tuin en midden in het centrum, een minuutje lopen van het meer. We gaan vanavond in de bar naast het hotel eten, met Aggie en Annemie. Heerlijk paste met garnalen voor Krijn en ik een heerlijke zalm. Wat hebben we. Het toch weer geweldig!