Zaterdag 15 december 2018 - Wollomombi

Vannacht weer heerlijk geslapen met het geluid van de zee op de achtergrond en vanmorgen heerlijk wakker worden met alle vogelgeluiden.
Vandaag is Martijn jarig, bij ons is het al de 15e, maar in Nederland nog niet. We hebben hier internet, dus feliciteren hem alvast!
Vanmorgen gaan we wel eerst tanken, voordat we de bergen in gaan. We rijden vandaag over de Waterfall Way richting Armindale. Deze weg hebben Martijn en Marcus met de motor gereden en vonden ze erg mooi. Ook wij genieten hier van de prachtige uitzichten. Eerst rijden we door Bellingen, een leuk plaatsje. Onderweg laat Krijn als het kan auto’s die achter ons rijden passeren, want dan kunnen wij rustig aan doen en om ons heen kijken.
De volgende stop is in Dorrigo, waar ik naar de waterval wil kijken, maar ik zie geen bord staan. We rijden langs een oud spoorwegmuseum, waar ontzettend veel oude locomotieven en treinstellen staan. Dan maar even een stukje terug, want op mijn telefoon kan ik de waterval wel vinden.
We zitten hier boven de 700 meter hoogte. De Danger waterval is echt een prachtige! Ondanks de droogte valt er nog redelijk veel water naar beneden en via een pad kunnen we ook naar het meertje lopen aan de voet van de waterval. Er gaan ook mensen zwemmen, maar dan doen wij nog maar niet.
In Dorrigo gaan we op zoek naar koffie met gebak, want ik heb Martijn beloofd om een taartje op zijn verjaardag te nemen! Er zijn drie bakkertjes, maar uiteindelijk halen we bij de één de koffie en bij de ander het gebak.
We rijden verder door deze prachtige streek en gaan bij het Guy Fawkes NP kijken bij de Ebor Falls. Overal bloeien hier velden vol witte margrieten en ook deze waterval is weer een beauty! We maken hier een klein ommetje en zien de kangoeroes tussen de bomen zitten.
We vervolgen onze weg over de Waterfall Way, om op zoek te gaan naar het Cathedral Rock NP. Hiervoor moeten we bijna 7 kilometer omrijden over een onverharde weg, maar dan komen we in een ander prachtig gebied, met overal grote ronde stenen, die vaak opgestapeld liggen. Heel apart en geen idee hoe die hier zo gekomen zijn.
Bij de Barokee Picnic Area begint een wandeling om de Cathedral Rock heen. Het is een wandeling van ruim 4 kilometer, dus we drinken eerst wat en besluiten om geen water mee te nemen, ook al staat er bij dat de wandeling 3 uur duurt.
Een geweldig mooi groen gebied, met overal enorme granieten rotsen. Er zijn al een paar bomen omgevallen en de hoor je kraken terwijl ze in elkaar hangen. Het ruikt hier overal heerlijk zoet. Het is ook weer best een warme dag, dat had de pomphouder vanmorgen al voorspeld, dat het een warme dag zou worden, maar ik had niet gedacht dat het hier op 1400 meter hoogte ook nog zo warm zou zijn.
Eigenlijk zouden we de rots niet beklimmen, maar als we dan aan het begin staan, kan ik de verleiding niet weerstaan en gelukkig wil Krijn ook wel mee, maar dan moet ik wel helemaal tot boven aan toe! Het is best een behoorlijke klim en soms moeten we op handen en voeten klimmen en tussen de rotsblokken en onder de rotsblokken door. Het is maar goed dat het niet geregend heeft, want dan zou het niet te doen zijn. Het is een wandeling van categorie 5. Echt geweldig mooi!
Uiteindelijk doen we over de wandeling en de klim in totaal 2 uur.
Terug bij onze camper kunnen we gelukkig een lekker koud glas solo nemen en daarna meteen ook lunchen, want we hebben wel trek gekregen.
We zijn beiden best wel vermoeid, dus besluiten we om niet helemaal naar Armindale te rijden, maar zoeken een overnachtingsplek in Wollomombi. Hier heb ik ook een wandeling gedownload, maar daar hebben we vandaag geen zin meer in.
Een echte camping is hier niet, wel een gratis camping, waar niets is, behalve een publieke toilet. Het is ook geen echt dorp, want behalve een kerk en een autosloperij is er alleen een postkantoor/kruidenier/ drankwinkel/snackbar. Wij kopen de laatste fles wijn, maar de ‘five judges’ is wel een lekker wijntje.
Eerst krijgen we nog twee piepkleine onweersbuitjes, waar de grond amper nat van wordt, maar waarna het wel heerlijk ruikt. Krijn sleept het openbare bankje in de schaduw en daar drinken we heerlijk ons wijntje met een toastje brie erbij.
Daarna zijn we beiden echt uitgeteld, in ons busje is het heerlijk even een tukje doen!
Het zonnetje komt weer helemaal terug en we spelen nog rummicub. Voor Krijn is het hier een idyllisch plekje, hij heeft alle spelletjes gewonnen!
Heerlijk om alles bij je te hebben en gewoon te kunnen eten. Na het eten komen er enorme onweerswolken. Prachtig om in de rust de paarden nog te zien grazen, maar de ganzen naast ons maken wel veel herrie. In de donkere luchten zien we het mooi lichten. De accu van de camper is snel leeg, dus vanavond vroeg slapen.