Donderdag 6 december 2018 - naar het zuiden

We hebben nog regen gehoord vannacht, maar vooral heel veel wind. Om 5.30 uur liggen we al in zee, omdat het kan en omdat we vandaag weg gaan van de kust. Toch wel heerlijk wakker worden en het zeewater is nog niet zo helder geweest als vanmorgen.
Om even voor half acht rijden we weg van deze prachtige plek, waar we het enorm naar onze zin hebben gehad. Het kantoor is nog dicht, dus de sleutels doe ik in de sleutelbox. De slager is wel open, dus nog even verse gehakt halen voor vanavond.
Ons busje vangt best veel wind, dus we doen het rustig aan. Er zijn hier op de tweebaansweg wel vaak ‘ovetaking lanes’, dat is maar goed ook, want anders had we regelmatig kunnen zeggen: ‘File?, ik zie geen file! ‘.
Het is een beetje regenachtig vandaag, onderweg veel suikerrietvelden en op de radio horen we Jingle Bells!
Onderweg ook vragen langs de weg, om je alert te houden! Waardoor werd Gympie bekend? Er werd in 1867 goud ontdekt. Wat is de koudste stad in Queensland? Stanthorpe.
Bij Gympie houden we weer een koffiestop, het was wel een gezellig plaatsje en ook nu smaakt de koffie met gebak er weer lekker. Daarna verder over de Bruce Highway, waar het steeds meer bewolkt raakt.
Bij Woombye gaan we van de grote weg af, om verder over binnenwegen te rijden. We komen langs de ‘Big Pineapple’, waar we even stoppen, want ik hoop hier velden met annanas te zien. Helaas, er is alleen een souvenir stalletje en verder is het uitgestorven.
We rijden door een prachtig gebied richting Maleny, waar we een camping willen zoeken. Het gaat steeds harder regenen, we kunnen bijna niets meer zien. We stoppen nog even bij een uitkijkpunt, maar het is er koud en weinig zicht. We zien wel dat het hier een prachtig gebied is, maar met al deze regen is het erg mistroostig. Ook de camping ziet er niet echt aantrekkelijk uit. Als ik met een man sta te praten, vertelt hij dat het hier de hele dag al regent en de vooruitzichten voor de komende dagen zijn volgens hem regen, regen en nog eens regen. Misschien dat het ná zondag iets beter wordt, maar daar hebben we nu niets aan en het is volgens hem ook niet zeker dat het beter wordt!!
Ik heb mij erg verheugd op de wandelingen in de Glasshouse Mountains. Deze bergen werden doorkapitein Cook zo genoemd, omdat ze hem aan de glasovens in Yorkshire deden denken. Hij heeft ze alleen vanaf zee gezien en wij zien ze niet eens terwijl we er tussen rijden!
Wij besluiten om dan toch maar weer de kust op te zoeken, want in de bossen is regen toch altijd nóg mistroostiger.
We rijden ongeveer 30 kilometer naar het oosten en komen bij Caloundra. Onderweg hebben we steeds meer wind, maar het is droog en aan de kust is het zelfs zonnig, ze hebben hier vandaag geen regen gehad!
We vinden een mooie camping bij Dicky Beach, waar we op strand een heerlijke duik in de hoge golven nemen. Dit is het enige strand dat naar een scheepswrak is vernoemd! Het water is helder, de golven wit en krachtig. Volgens ons is het water hier wel iets kouder, maar toch altijd nog 23 graden.
Later maken we nog een wandeling naar het centrum. Het is een aardig stadje, maar niet heel bijzonder. Misschien ook wel door de harde wind, want daar heeft iedereen het over. Onderweg zien we nu wel de Glasshouse Mountains liggen, het lijkt dat het weer wat is opgeknapt.
Bij de plaatselijke bloemist staan we te kijken naar de boeketten, die hier tussen de 60 en 95 dollar kosten. De bloemiste komt naar ons toe en we maken een aardig praatje met haar.
Vanavond eten we macaroni, die we in de keuken van de camping klaarmaken en opeten, want bij onze camper waaien we weg. De koffie is vanmiddag letterlijk van tafel gewaaid, de hele bus was bruin van de koffie.