Woensdag 21 november 2018 - Vertrek naar Noosa

Ongeveer 1.00 uur komen de mannen thuis, ze hebben een heerlijk feestje gehad. Geen hamer werpen of paintball, want die waren niet beschikbaar, maar een escape-room en daarna naar een soort brouwerij, waar vooral de pub werd bezocht. Het was vooral gezellig met twaalf man drinken en eten, een prima feest dus.
Om 7.00 uur schijnt de zon al volop in onze kamer, het is nu wel tijd om op te staan! Krijn haalt ontbijt, zodat we weer heerlijk buiten op het terras kunnen zitten. We gaan daarna de spullen inpakken en rijden naar Paulstreet, waar het al een drukte is met alle mensen die daar aan het inpakken zijn. We rijden daarna met Martijn en Marcus richting strand, om even bij de pier te kijken. Dat zou een prachtige visplaats voor Martijn zijn, maar daar is nu helaas geen tijd voor. We gaan nog wel even met onze voeten in het warme zeewater en dan is het al tijd voor Martijn om naar het vliegveld te gaan. Hij gaat Esther en Henny ophalen, die uit Cairns komen gevlogen.
Wij wachten in Paulstreet, waar inmiddels iedereen is getrokken. Het is nog even moeilijk om elkaar te vinden, want niet iedereen heeft WiFi. Martijn weet nu wel hoe hij dat moet uitspreken (op z’n Engels), want onderweg hebben ze hem naar de WC verwezen toen hij naar de WiFi vroeg!
Esther en Henny hebben een prachtige tijd gehad met elkaar, heerlijk gedoken in die geweldige onderwaterwereld. Samen hebben ze het in elk geval heerlijk gehad. De loeder-moeder (haar eigen woorden!) heeft heerlijk genoten, zonder de kinderen erg te missen. Daar is ze vooraf heel bang voor geweest.
We maken een rondje door het nieuwe huis van Step en Bec en gaan dan alle zes ook op weg naar Noosa voor de bruiloft.
Martijn heeft een dikke auto, die over de weg zoeft, maar ons campertje stuitert met de harde wind over de weg. Krijn moet echt beide handen goed aan het stuur houden en 80 km. is echt de max! Bij een tankstation gaat Martijn van de weg af voor koffie. Als wij voorbij rijden staan ze alle vier uitbundig te zwaaien.
Het links rijden gaat Krijn goed af, totdat we van de snelweg gaan en heel veel rotondes moeten nemen. Bij de eerste rotonde gaat het al mis, want om op de rotonde te blijven moet je met een bocht naar rechts, anders ga je gewoon rechtdoor en heb je de eerste afslag genomen! Dat wordt een stukje omrijden, maar alles beter dan ongelukken maken. Doordat we erg veel rotondes moeten nemen gaat het wel steeds beter. Gelukkig heb ik ook de GPS weer helder gekregen, want die was eerst bijna niet te zien. Voor mij wel handig, want Krijn kijkt er toch niet op, ik moet de weg maar vertellen. Samen lukt het ons prima!
Als ik onderweg een foto wil maken krijg ik problemen met mijn camera, heerlijk 3 maanden op vakantie met twee camera’s die kuren hebben! Toch maar eens voor een ander kijken. Wel jammer want ik ben gek op mijn Lumix (als hij het doet). ‘s-Avonds is hij weer afgekoeld en kan ik toch weer foto’s maken.
We komen bijna gelijktijdig aan bij ons prachtige resort ‘South Pacific’.
Hier hebben we een familiekamer, met drie aparte slaapkamers, alles erg groot en luxe. Al was de reis slechts 125 kilometer, het was best inspannend, dus ik ben blij als we er zijn, even bijkomen!
Vanavond heeft Ian geregeld dat we bij de Yacht club gaan eten, voor wie daar zin in heeft. Hij regelt een tafel voor 12 personen.
Bij de receptie werd uitgelegd hoe we kunnen lopen, dat is wel een half uurtje! We gaan met ons zessen op weg en omdat ik van Esther heb geleerd om meer van het Aussie gevoel te genieten, neem ik verder dus niets mee. We lopen en lopen, maar we kunnen nergens rechtsaf. Onderweg komt een hardloopster voorbij, haar vraag ik toch maar de weg naar de Yacht club. Prima we zitten goed, maar moeten nog een stuk verder.
We lopen en lopen, maar hier kan het toch niet zijn. Dan vraag ik nogmaals de weg! Nee we moeten helemaal terug. Als die mensen voor ons een taxi willen bellen komt de hardloopster terug. Thuis realiseerde ze zich dat ze ons de verkeerde weg heeft gewezen, ze komt met de auto om ons te brengen. De taxi laat erg lang op zich wachten, dus maakt ze zelfs twee ritjes, want we zijn met ons zessen. Waar maak je dat nog mee, dat mensen zo vriendelijk zijn, echt een geweldige ervaring en dat hebben we haar laten weten.
Toch nog redelijk op tijd komen we aan. We zijn uiteindelijk met 24 personen. Het wordt wederom een heel gezellige avond, met bier, wijn en lekker eten. Wel heerlijk om nu eindelijk alle drie mijn kinderen op dezelfde plek te hebben! Het lijkt dat we de hele week al aan het feestvieren zijn en dan moet de bruiloft nog komen!
Ian’s broer vond het verhaal van onze komt heel bijzonder en staat er op om Krijn en mij met de auto thuis te brengen en dan ook echt tot de deur van ons appartement. De anderen komen met een Uber. Krijn wil nog een afzakkertje op het terras, nu even geen Engels, maar gewoon in het Nederlands.
Ik ben kapot en ga liever naar bed, morgen een belangrijke dag!