Vrijdag 19 juli 2019 - Llandudno, Conwyvallei
Door: Agatha van Duijn
Blijf op de hoogte en volg Agatha
21 Juli 2019 | Verenigd Koninkrijk, Llandudno
Vrijdag 19 juli 2019 - Llandudno, Conwyvallei met tweelingmeren Geirionydd en Craftnant
Vanmorgen is de eerste ochtend dat we beiden door de wekker gewekt worden! Het is ook de eerste keer dat we wakker worden met minder mooi weer.
Er staat voor vandaag een route van 16 kilometer op het programma, maar als ik een vergelijkbaar track op Wikiloc zoek, dan is die route maar 9 kilometer, we gaan het zien.
Om 9.00 uur worden we weer door chauffeur Michael opgehaald om naar Trefriw te rijden. Het is ongeveer een half uurtje rijden. Bij aankomst is het nog steeds regenachtig, dus besluiten we om maar eerst koffie te gaan drinken. Niet alle cafeetjes zijn open, maar we hebben er aan één genoeg. We willen met de wandeling graag allemaal bij elkaar blijven, want dat moet toch kunnen, zeker met de regen, dus voor het eerst loopt Sander met de beschrijving voorop.
Als ik mijn Garmin aanzet blijken we een aardig stukje van de opgegeven route te zitten, dus dat verklaart het verschil in lengte, er is een behoorlijke aanlooproute! Ik meld het direct aan de anderen, zodat ze weten dat de lengte geen 9 kilometer is.
We gaan een aardig stukje omhoog, eerst langs een mooi watertje en de Fairy Falls watervallen en later over een gemakkelijke weg. Dan komen we op de oorspronkelijke route en lopen eerst langs het eerste meer Craftnant. Het is een mooie makkelijke route en we lopen door bos, maar nog wel steeds in de regen. De voorspellingen waren dat het om 11.00 uur droog zou worden, later werd dat 14.00 uur, maar uiteindelijk hebben we de hele dag in de regen gelopen. Soms regende het heel hard, maar ook van miezer regen wordt je erg nat. Toch viel het wel mee, want als je eenmaal met een regenpak aan het lopen bent went het wel. Bovendien staat Wales wel bekend om zijn regen, dus is het leuk om dat één dag te ervaren. De bergen zijn mistig en het geeft een heel bijzondere sfeer. Kortom prachtig dus, maar ik ben wel blij dat we de andere dagen zon hadden!
Als we rond het meer gelopen zijn gaan we een stukje van de route af, want daar is het Lakeside café. Er staat bij dat ze op woensdag gesloten zijn, maar het is nu vrijdag. In de beschrijving staat dat er soms closed op het hek staat, maar dan zijn ze vergeten het hek open te doen, maar zijn ze wel open. Vandaag is dat een ander verhaal, want we krijgen van een behoorlijk norse vrouw te horen dat ze wel degelijk gesloten zijn. Wij gaan op een paar stoeltjes aan de waterkant zitten, omdat het met al die regen toch wel fijn is om niet op de grond je eten op te eten, maar dat worden we weggejaagd, het is ‘rude’ wat we doen!! Dit is duidelijk een andere gastvrijheid dan we tot nu toe in Wales gewend waren.
Vier van onze reisgenoten houden het hier voor gezien en nemen de kortste weg terug naar het dorp. Wij gaan op weg naar het volgende meer en moeten dan een heuvel over. Gelukkig is het ondanks dat het glad is met de regen heel goed te doen, alleen Sander heeft het wel zwaar!
In de bossen met heel veel mossen en varens is het een sprookje, zo mooi ziet alles er hier uit!
Het volgende meer is ook weer prachtig, met alle bergen met mist rondom. Ik stop omdat mijn track een stukje naar rechts gaat en weer terug, dus ik vraag aan Sander of daar iets te zien is. Hij reageert een beetje kortaf, mijn Garmin was soms wel handig, maar vandaag alleen maar lastig, want ik had ook al een verkeerd aantal kilometers doorgegeven. Hij had een verkeerd kaartje gestuurd, maar ik denk dat hij dat niet eens weet!
We gaan wel dat pad in en hebben daar een prachtig uitzicht op Lake Geirionydd. Daarna lopen we weer terug naar de oever van het meer en lopen door een prachtig veld met varens. Op een paar stukjes is het wel moeilijk klimmen en klauteren, maar we hebben de tijd, want we stoppen niet veel om even lekker te gaan zitten.
Dan komen we op een volgend moeilijk stukje en gaan de voorsten een heuvel op. Volgens Sander, die achteraan loopt, moeten we rechtdoor. Hij kijkt naar mij, maar ik wil niet lastig doen, dus zegt dat hij de beschrijving heeft. De voorsten komen niet terug en dan zeg ik toch dat volgens mijn gps we echt de heuvel op moeten. Dan doen we toch jou route, en hij stopt de beschrijving weg, maar dat wil ik niet, want ik heb niet de hele route. We gaan toch de heuvel op, voor Sander met zijn natte broek eigenlijk een hobbel te ver! Dan blijkt dat we geen keus hadden, want boven zien we dat ‘zijn’ route dood liep en dat we nog gewoon volgens de beschrijving kunnen lopen. Misschien moet Djoser toch maar overwegen om de reisbegeleider gps mee te geven op de wandelingen, zeker als reisbegeleiders daar voor het eerst komen.
We lopen nog langs een prachtig oud kerkje uit de 11e eeuw. Zeker met de regen ziet het er op de begraafplaats een beetje geheimzinnig uit!
Het laatste stuk terug naar het dorpje is het een behoorlijk steile afdaling, maar over een verharde weg, dus toch goed te doen.
Het was in totaal 16 kilometer en we hebben genoten van de prachtige wandeling. In het dorpje zijn alle pubs nog gesloten, maar we kunnen wel bij de Woolen Mill een kijkje te nemen. We kunnen hier zien hoe de wol gesponnen en geweven wordt. Beneden is een wolwinkel en in de koffietent kunnen we wel koffie en thee drinken. Heerlijk want we moeten nog bijna anderhalf uur op de bus wachten. Met mooi weer zouden we langer bij het meer gebleven zijn.
Ik ben blij als de bus om 16.45 uur komt, want ik ben toch wel behoorlijk nat geworden en ga het nu fris krijgen. De chauffeur komt met een enorme bus aangereden. Niet alleen is de bus erg lang, maar ook erg breed, het lijkt wel een vliegtuig als we instappen, met 2 stoelen aan de linkerkant en zelfs 3 aan de rechterkant! Ik heb nog nooit zo’n bus gezien en er dan mee rijden over deze smalle weggetjes. De chauffeur stuurt echter gemakkelijk overal langs.
In ons hotel is de douche dan echt heel lekker en al snel zijn we fris en fruitig en kunnen we om 18.45 uur naar het ‘laatste avondmaal’
We gaan bijna met de hele groep, alleen Dorien en Nanouk gaan niet mee. Monique had nog gevraagd of ik een afscheidswoordje wil houden, maar dat vind ik moeilijk, want ik ben niet onverdeeld positief, dus moeilijk om iets leuks te zeggen. Dan blijkt ook dat niet iedereen fooi wil geven, dus doen we het allemaal wel individueel.
Het eten in The Albert is wel heel goed. Conny en ik eten beiden garnalencocktail en een steak. Het is een leuke laatste avond en met een deel van de groep blijven we zelfs tot sluitingstijd zitten (23.00 uur)
Op de kamer heb ik dan geen zin meer in het verslag, dat komt later wel!!
Vanmorgen is de eerste ochtend dat we beiden door de wekker gewekt worden! Het is ook de eerste keer dat we wakker worden met minder mooi weer.
Er staat voor vandaag een route van 16 kilometer op het programma, maar als ik een vergelijkbaar track op Wikiloc zoek, dan is die route maar 9 kilometer, we gaan het zien.
Om 9.00 uur worden we weer door chauffeur Michael opgehaald om naar Trefriw te rijden. Het is ongeveer een half uurtje rijden. Bij aankomst is het nog steeds regenachtig, dus besluiten we om maar eerst koffie te gaan drinken. Niet alle cafeetjes zijn open, maar we hebben er aan één genoeg. We willen met de wandeling graag allemaal bij elkaar blijven, want dat moet toch kunnen, zeker met de regen, dus voor het eerst loopt Sander met de beschrijving voorop.
Als ik mijn Garmin aanzet blijken we een aardig stukje van de opgegeven route te zitten, dus dat verklaart het verschil in lengte, er is een behoorlijke aanlooproute! Ik meld het direct aan de anderen, zodat ze weten dat de lengte geen 9 kilometer is.
We gaan een aardig stukje omhoog, eerst langs een mooi watertje en de Fairy Falls watervallen en later over een gemakkelijke weg. Dan komen we op de oorspronkelijke route en lopen eerst langs het eerste meer Craftnant. Het is een mooie makkelijke route en we lopen door bos, maar nog wel steeds in de regen. De voorspellingen waren dat het om 11.00 uur droog zou worden, later werd dat 14.00 uur, maar uiteindelijk hebben we de hele dag in de regen gelopen. Soms regende het heel hard, maar ook van miezer regen wordt je erg nat. Toch viel het wel mee, want als je eenmaal met een regenpak aan het lopen bent went het wel. Bovendien staat Wales wel bekend om zijn regen, dus is het leuk om dat één dag te ervaren. De bergen zijn mistig en het geeft een heel bijzondere sfeer. Kortom prachtig dus, maar ik ben wel blij dat we de andere dagen zon hadden!
Als we rond het meer gelopen zijn gaan we een stukje van de route af, want daar is het Lakeside café. Er staat bij dat ze op woensdag gesloten zijn, maar het is nu vrijdag. In de beschrijving staat dat er soms closed op het hek staat, maar dan zijn ze vergeten het hek open te doen, maar zijn ze wel open. Vandaag is dat een ander verhaal, want we krijgen van een behoorlijk norse vrouw te horen dat ze wel degelijk gesloten zijn. Wij gaan op een paar stoeltjes aan de waterkant zitten, omdat het met al die regen toch wel fijn is om niet op de grond je eten op te eten, maar dat worden we weggejaagd, het is ‘rude’ wat we doen!! Dit is duidelijk een andere gastvrijheid dan we tot nu toe in Wales gewend waren.
Vier van onze reisgenoten houden het hier voor gezien en nemen de kortste weg terug naar het dorp. Wij gaan op weg naar het volgende meer en moeten dan een heuvel over. Gelukkig is het ondanks dat het glad is met de regen heel goed te doen, alleen Sander heeft het wel zwaar!
In de bossen met heel veel mossen en varens is het een sprookje, zo mooi ziet alles er hier uit!
Het volgende meer is ook weer prachtig, met alle bergen met mist rondom. Ik stop omdat mijn track een stukje naar rechts gaat en weer terug, dus ik vraag aan Sander of daar iets te zien is. Hij reageert een beetje kortaf, mijn Garmin was soms wel handig, maar vandaag alleen maar lastig, want ik had ook al een verkeerd aantal kilometers doorgegeven. Hij had een verkeerd kaartje gestuurd, maar ik denk dat hij dat niet eens weet!
We gaan wel dat pad in en hebben daar een prachtig uitzicht op Lake Geirionydd. Daarna lopen we weer terug naar de oever van het meer en lopen door een prachtig veld met varens. Op een paar stukjes is het wel moeilijk klimmen en klauteren, maar we hebben de tijd, want we stoppen niet veel om even lekker te gaan zitten.
Dan komen we op een volgend moeilijk stukje en gaan de voorsten een heuvel op. Volgens Sander, die achteraan loopt, moeten we rechtdoor. Hij kijkt naar mij, maar ik wil niet lastig doen, dus zegt dat hij de beschrijving heeft. De voorsten komen niet terug en dan zeg ik toch dat volgens mijn gps we echt de heuvel op moeten. Dan doen we toch jou route, en hij stopt de beschrijving weg, maar dat wil ik niet, want ik heb niet de hele route. We gaan toch de heuvel op, voor Sander met zijn natte broek eigenlijk een hobbel te ver! Dan blijkt dat we geen keus hadden, want boven zien we dat ‘zijn’ route dood liep en dat we nog gewoon volgens de beschrijving kunnen lopen. Misschien moet Djoser toch maar overwegen om de reisbegeleider gps mee te geven op de wandelingen, zeker als reisbegeleiders daar voor het eerst komen.
We lopen nog langs een prachtig oud kerkje uit de 11e eeuw. Zeker met de regen ziet het er op de begraafplaats een beetje geheimzinnig uit!
Het laatste stuk terug naar het dorpje is het een behoorlijk steile afdaling, maar over een verharde weg, dus toch goed te doen.
Het was in totaal 16 kilometer en we hebben genoten van de prachtige wandeling. In het dorpje zijn alle pubs nog gesloten, maar we kunnen wel bij de Woolen Mill een kijkje te nemen. We kunnen hier zien hoe de wol gesponnen en geweven wordt. Beneden is een wolwinkel en in de koffietent kunnen we wel koffie en thee drinken. Heerlijk want we moeten nog bijna anderhalf uur op de bus wachten. Met mooi weer zouden we langer bij het meer gebleven zijn.
Ik ben blij als de bus om 16.45 uur komt, want ik ben toch wel behoorlijk nat geworden en ga het nu fris krijgen. De chauffeur komt met een enorme bus aangereden. Niet alleen is de bus erg lang, maar ook erg breed, het lijkt wel een vliegtuig als we instappen, met 2 stoelen aan de linkerkant en zelfs 3 aan de rechterkant! Ik heb nog nooit zo’n bus gezien en er dan mee rijden over deze smalle weggetjes. De chauffeur stuurt echter gemakkelijk overal langs.
In ons hotel is de douche dan echt heel lekker en al snel zijn we fris en fruitig en kunnen we om 18.45 uur naar het ‘laatste avondmaal’
We gaan bijna met de hele groep, alleen Dorien en Nanouk gaan niet mee. Monique had nog gevraagd of ik een afscheidswoordje wil houden, maar dat vind ik moeilijk, want ik ben niet onverdeeld positief, dus moeilijk om iets leuks te zeggen. Dan blijkt ook dat niet iedereen fooi wil geven, dus doen we het allemaal wel individueel.
Het eten in The Albert is wel heel goed. Conny en ik eten beiden garnalencocktail en een steak. Het is een leuke laatste avond en met een deel van de groep blijven we zelfs tot sluitingstijd zitten (23.00 uur)
Op de kamer heb ik dan geen zin meer in het verslag, dat komt later wel!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
