Dinsdag 18 juni 2019 - Van Valbona naar Theth

Dinsdag 18 juni 2019 - Van Valbona naar het bergdorpje Theth
Ondanks dat we al vroeg naar bed gingen en de Fransen nog naast ons raam zaten te roken, ben ik toch redelijk snel in slaap gevallen. Wel de hele nacht hoofdpijn gehad, wel vervelend zo voor de zwaarste dag, maar we zullen wel zien.
De Fransen zijn al vroeg op en stampen op de trap en zingen buiten, maar zo vrolijk vind ik ze niet.
Na het ontbijt maken we ons lunchpakket weer klaar voor vandaag. Het eerste stuk worden we door een busje naar het begin van onze wandeling gebracht.
Vandaag gaan we de zwaarste wandeling van deze vakantie maken, volgens de beschrijving.
Volgens de borden is het slechts 9,5 kilometer, maar volgens Adnan is het 14. Eerst lopen we over de keien van de rivier, die zien hier erg wit. De echte rivier schijnt eronder te lopen. We zien in de verte al een mooie waterval, maar daar komen wij niet langs, wel langs het eerste café, waar de biertjes zo ‘s morgens vroeg al in het water koud staan. We kunnen hier wel onze waterflesje bijvullen.
Wat lopen we hier op geweldig mooie bergpaadjes met fantastische uitzichten, zowel omlaag als naar de bergkammen. Het zijn soms behoorlijke kuitenbijters die we hier hebben, maar gelukkig houden we regelmatig een stop, dat is wel lekker om even op adem te komen. We zitten soms bij watervalletjes, want die zien we hier regelmatig. De weg naar Theth wordt goed aangegeven, want het is wel een heel bekend en bijzonder track.
Adnan wijst ons de weg die we gaan lopen, heel hoog tussen de bergkammen ligt onze pas die we gaan passeren. Wat hebben we vandaag bijzonder mooi weer, eerst is het nog bewolkt, maar de zon komt er steeds vaker doorheen. Dat is toch wel geweldig, want anders valt er van de omgeving niet veel te zien en nu is het constant genieten. Af en toe zie ik zelfs nog kans om bloemetjes te fotograferen, want dat blijf ik toch ontzettend mooi vinden.
Helaas is mijn hoofd vandaag niet helemaal optimaal, maar gelukkig is het ook niet zo erg dat ik niet kan genieten. We lopen nu hoger dan de sneeuw die we hier en daar zien liggen.
Het laatste stuk naar de pas gaat redelijk gemakkelijk, al lopen we wel langs enorme afgronden. Dan opeens staan we boven aan de pas en kijken we in de diepte die daarna volgt.
Er is nog een mogelijkheid om helemaal naar de top te lopen, wat we met ons zessen dan ook zeker doen. Er staat nog een groepje, die willen eerst op de foto, maar dan is het nog moeilijk om elkaar te passeren, want er is echt ontzettend weinig plek hier op de top, maar wel bijzonder mooi, we hebben zeker geen spijt dat we hier omhoog geklommen zijn, we zitten uiteindelijk op 1830 meter hoogte, terwijl we op 1000 meter zijn begonnen.
Het afdalen van de hoogste plek is wel pittig, we doen het dan ook heel voorzichtig. De rest van de groep heeft op ons gewacht, dat was geen straf, want het is hier echt bijzonder mooi. We horen van andere wandelaars dat het gistermiddag de hele middag geregend heeft in Theth, terwijl wij alleen het onweer gehoord hebben, maar geen spetter regen hebben gehad. Het eerste stukje gaan we over een zeer smal paadje, met zeer diepe afgronden, de steentjes rollen zo over de rand omlaag. Paula heeft het er erg moeilijk mee.
Eigenlijk zou onze bagage met paarden over de pas worden gebracht, maar er waren te veel tassen en te weinig paarden, dus gaan de tassen met een auto, waar ook Renske met haar zere enkel met mee kan rijden. We zien wel paarden met bepakking lopen, maar het zijn er inderdaad niet veel. Er komen zelfs paarden aan die fietsen vervoeren!
Dan op een makkelijk stukje gaat Krijn onderuit en hij heeft direct weer last van zijn knie. We lunchen op een prachtig plekje, waar we wat te drinken kunnen kopen, maar ook heerlijk in de schaduw kunnen zitten. Krijn vraagt aan Marlie om een paracetamol, dan heeft hij wel echt veel pijn, want anders doet hij dat niet. Ik mag hem niet helpen met zijn tas of waterfles, maar we lopen samen wel achteraan en doen het behoorlijk voorzichtig.
We dalen ruim 1000 meter, maar via een pad dat minder steil is dan de klim, dus in principe goed te doen. Soms gaat het door prachtige bossen, dan weer over prachtige alpenweiden met bloemen.
Dan zien we het dorpje Theth in het dal beneden ons liggen. Het is nog een aardig stukje lopen voor we aankomen bij ons guesthouse Pashko, een prachtig huis, waar we een kamer voor ons samen hebben. De schoenen moeten allemaal uit en er staan badslippers voor ons klaar.
Onderweg komen we langs het mooie gerestaureerde kerkje van Theth en we komen ook onze gids van vorige week nog tegen, hij passeert ons met een busje met jonge toeristen, maar later op de avond komt hij ons nogmaals opzoeken. Volgens Adnan is de naam Erenik ook de naam van een rivier in Kosovo.
Als wij bij onze gastvrouw Vera aankomen is Renske er nog niet, maar Adnan heeft wel contact gehad met de chauffeur van het busje. In de tuin drinken we een lekker biertje en/of wijntje, dat hebben we wel weer verdiend. Het Niksicko biertje smaakt ons voortreffelijk. Na een uurtje komt ook Renske met haar prachtige chauffeur. Ze zijn de hele dag onderweg geweest en Renske heeft ruim 2 uur in het ziekenhuis doorgebracht. Ze hebben wel een foto gemaakt, zodat ze nu zeker weet dat er niets gebroken is, maar verder was het volgens haar bijzonder primitief.
We eten hier vanavond heerlijk, hoewel lamsvlees nog steeds niet onze favoriet is, maar verder is alles met zeer veel liefde klaargemaakt. Het is hier toch wat knusser dan in het vorige guesthouse, waar het toch wel erg druk was.
Na het eten loop ik nog even het plaatsje in, want het licht is hier vanavond bijzonder mooi.
Ondanks dat mijn hoofdpijn niet helemaal is over gegaan, hebben we vandaag echt een heel bijzonder mooie dag beleefd.