Maandag 17 juni 2019 - Wandelen rondom de Valbona
Door: Agatha van Duijn
Blijf op de hoogte en volg Agatha
18 Juni 2019 | Albanië, Shkodër
Vannacht weer geweldig goed geslapen, ook al liggen we hier met elkaar op de kamer. Gelukkig lag ik wel bij het open raam. Krijn heeft ook van tien tot zeven als een blok geslapen, hij kan zijn ogen haast niet open krijgen. Om 6.00 uur begint de haan te kraaien, maar dat past hier helemaal.
Om 8.00 uur hebben we ons ontbijt en kunnen we meteen de lunch klaarmaken. Om 9.00 uur gaan we dan vertrekken voor onze wandeling van vandaag. We wandelen in de richting van Kudaj. Het eerste stuk gaat het over een redelijke landweg, wel vol met stenen.
Marlie is vandaag beneden gebleven, maar ook Rinie gaat na het eerste stuk weer naar beneden. Wij vervolgen onze weg via een pad door de bossen.
Het is vandaag niet meer zo heet als de laatste dagen, maar we hebben gelukkig ook geen regen zoals voorspeld. Via een herderspad gaat de tocht verder, prachtig om zo door de bossen te lopen, maar wat een geweldige bergen zien we om ons heen. Ook de bloemenpracht is geweldig, dit is echt wel de mooiste tijd van het jaar, zo overweldigend.
We hebben vaak prachtige uitzichten, zowel op de bergen, maar ook de alpenweiden waar we langs lopen. We hebben hier ook uitzicht op de hoogste berg van Albanië, Jezerca, op 2694 meter hoogte.
Na een behoorlijke klim komen we aan bij de berghut, waar we op een hoogte van 1660 meter in de berghut een biertje kunnen kopen. Eerst denk ik dat de mannen een grapje maken, maar waarom ook eigenlijk niet? We hebben hier onze lunch en genieten van een lekker koud biertje, dat heeft deze Albaniër toch goed voor elkaar.
Zijn paardje staat buiten in de wei en heeft alles waarschijnlijk naar boven gebracht. Als dank voeren wij ons brood aan het beestje, want we hebben toch veel te veel.
We zien de sneeuw liggen en vragen dat Adnan of we daar naartoe kunnen lopen, dat is goed. Het is ongeveer 20 minuten lopen, maar dan staan we ook werkelijk in de sneeuw. Dit is een extra stukje, dat we met ons achten lopen, het is nog eens ruim 100 meter klimmen. In totaal hebben we vandaag van 1000 meter tot 1775 meter geklommen. Het was in het begin behoorlijk bewolkt, maar de zon is steeds beter doorgebroken.
Dan beginnen we aan de afdaling. We doen het rustig aan, maar eigenlijk met het dalen merken we pas echt hoeveel we gestegen zijn en ook behoorlijk steil!
We lopen over een smal paadje, maar soms ook over losse stenen. Opeens zwikt Renske door haar enkel. Eerst lijkt het nog wel mee te vallen, maar ze krijgt steeds meer pijn. Arie spalkt haar enkel met tape, Riet heeft paracetamol en Krijn draagt haar tas, maar dan nog is het nog een heel gestrompel voor haar om de berg af te komen. Het laatste stuk wordt ze door een auto opgehaald, maar het is allemaal wel heel vervelend voor haar. Gelukkig heeft ze wel een hele knapper begeleider, want er zijn reisgenoten die voorspellen dat ze morgen ook door hun enkel willen gaan!
Wij lopen daarna terug naar ons guesthouse en hebben een voldaan gevoel dat we het hebben gehaald.
We drinken nog een lekker wijntje, hebben uitvoerige discussies en daarna staat het avondeten alweer klaar. Het was best een vermoeiende dag, want om 20.30 uur gaan we ons bed al opzoeken. Alle drankjes zijn afgerekend en na het ontbijt kunnen we morgen aan de zwaarste tocht van deze reis beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley