Vrijdag 7 juni 2019 - Vlucht naar Tirana - Berat

Vrijdag 7 juni 2019 - Vlucht van Amsterdam naar Tirana en naar Berat
Vandaag gaat de reis naar Albanië dan beginnen. Een reis die ik vorig jaar al had willen maken, maar toen niet durfde, omdat mijn knie toen veel problemen gaf. Dat gaat de laatste tijd gelukkig goed, dus dit voorjaar heb ik de reis geboekt. Krijn heb ik meerdere keren gevraagd om mee te gaan, maar hij wil eigenlijk alleen in de winter op vakantie, dus het antwoord was: ‘Ga jij maar alleen, ik vermaak me thuis prima’.
Zeer verbaasd was ik dus toen hij met onze trouwdag mij verraste met de mededeling dat hij mee gaat! Zelf heeft hij met Sawadee gebeld en gezegd dat hij met mij mee wil, maar hij wist niet eens precies waar de reis heen ging! Hij moest zelf op internet boeken, maar toe hij zei dat hij dan niet mee zou gaan en hij mij wil verrassen voor ons 40-jarig huwelijk, toen hebben ze hem prima geholpen. Nu gaan we dus toch samen, zoveel leuker!!!
Gisteren hadden we Femke en Vera nog te logeren, die nog een beetje vermoeid zijn van hun reis naar Turkije. Zelf had ik helaas weer hoofdpijn en met een onrustige Vera tussen ons in heb ik zeer slecht geslapen. Om 4.30 uur kwam ook Femke erbij, toen was de kans om nog te slapen helemaal verkeken. Gelukkig ging Krijn om vóór vijven met de meiden naar beneden en kon ik toch nog anderhalf uur heerlijk slapen.
Eerst heb ik ze in bad gedaan en daarna zijn we nog met ze gaan fietsen en bij een speeltuintje langs gegaan. Nadat de schaapjes waren gevoerd reden we richting huis, maar Vera viel op de fiets in slaap en Femke had ook moeite om wakker te blijven. Och, zei Esther, hebben opa en oma jullie zo afgemat?
Thuis heb ik nog lekker het huis gewerkt, altijd fijn om een schoon huis achter te laten. Krijn heeft nog een karretje Achillea’s gesneden.
Om 17.30 uur werd ik gebeld door Sawadee, gelukkig geen slecht nieuws, maar ze wilden weten of wij in Tirana een ander hotel wilden hebben, anders zouden we gescheiden worden, er was daar voor ons geen tweepersoonskamer. We kunnen kiezen of we daar blijven, of één of twee nachten naar een ander hotel om de hoek (een upgrade). Voor de rest van de reis was het wel gelukt om tweepersoonskamers voor ons te regelen. Toch wel netjes dat ze zo hun best doen. Ze vraagt of alles al gepakt staat, maar eigenlijk zitten we gezellig aan een wijntje en moet ik alles nog pakken. Gelukkig is de was wel gedaan en heb ik een lijstje, dus inpakken is snel gedaan. Onze tassen wegen beiden minder dan 14 kilo, dus dat is wat beter dan de vorige reis!
We gaan om 21.00 uur al naar bed, want dan kunnen we nog vijf uur slapen, tenminste als ik in slaap kan vallen, maar dat lukt pas na 23.00 uur.
Om 2.00 uur gaat de wekker alweer, na een zeer kort nachtje. De taxi komt ruim op tijd en zonder verkeer op de weg zijn we zeer snel op Schiphol. Ook hier is alles uitgestorven. Er rijden alleen 5 man van de marechaussee op hun segway. Ze lijken wel een wedstrijdje te houden. De controle gaat ook snel, we zijn daar als enigen, best wel apart. Na een lekkere kop koffie met een broodje gaan we nog maar even languit zitten.
Albanië is een klein Europees land (2/3 van Nederland) en ligt ten noorden van Griekenland en de andere buurlanden zijn Montenegro, Macedonië en Kosovo. Het land ligt slechts 72 kilometer van Italië. De kust is 362 km. lang en er is slechts één eiland; Sazan. Het land is voor driekwart bedekt met bergen, de hoogste berg is Koran met 2751 meter.
Het land heet volgens de Albanezen: Shqiperia (uitgesproken als Schip-ree-ya), het land van de adelaars.
Er wonen ruim 3 miljoen mensen, waarvan Moeder Teresa wel de beroemdste was (al kwam ze eigenlijk uit Kosovo). Tot 1991 was het een communistisch land, dat met harde hand in het gareel werd gehouden. In de hoofdstad Tirana woont nog wel een koning, maar dan als gewoon burger, de bevolking heeft in 1997 definitief voor een republiek gekozen.
Om over vijven gaan we boarden en het Transavia vliegtuig zit bijna vol.
We vertrekken vanaf de Kaagbaan en gaan er twee uur en een kwartier over vliegen, op een hoogte van 11,5 km.
Het is vandaag prachtig zonnig en rustig weer, heel anders dan de storm en onweer van vorige nacht. We vliegen over de Vinkeveense plassen en zien de zon prachtig in het Gooimeer weerspiegelen. Na vijf kwartier zijn we via Nederland, Duitsland en Oostenrijk naar Kroatië gevlogen.
We komen aan in een zonnig Tirana, bij 19 graden, het voelt echter veel warmer. De internationale luchthaven ‘Moeder Theresa’ ziet er klein, maar netjes uit. We worden opgewacht door een andere gids, want onze oorspronkelijke gids kon vanwege ernstige familieomstandigheden niet komen, jammer, want ik had veel goeds over hem gelezen. Onze nieuwe gids heet Erenik en hij is vannacht uit bed gebeld om te horen dat hij ons moet ophalen! Hij doet ook erg zijn best. Hij heeft 10 jaar als gids gewerkt, maar de laatste twee jaar was hij hotelmanager. Hij miste het reizen, dus is nu weer gids.
Albanië is een zeer veilig land qua zakkenrollers, slecht 5 gevallen per jaar! Niet qua verkeer, want ze hebben hier de slechtste chauffeurs, dus uitkijken met oversteken, zelfs op een zebrapad. De chauffeur van ons busje rijdt ook stevig door, maar het voelt wel veilig.
Het grootste exportartikel is textiel, maar de verdiensten zijn zeer slecht.
Chroom wordt als mineraal veel geëxporteerd, maar komt oorspronkelijk uit Australië en Zuid-Afrika. Ik heb nog geen idee wat ze er hier dan mee doen.
Ze zijn zelfvoorzienend met gas en voor 80% gebruiken ze hun eigen olie. Elektriciteit komt van waterkrachtcentrales.
Het land worstelt nog steeds met het communistische verleden. Eén van de goede dingen die ze aan het Ottomaanse rijk hebben overgehouden is de koffie, want die schijnt hier erg goed te zijn, maar één van de slechtste is de corruptie.
We rijden vlak langs de kust en zien hier op elkaar gebouwde appartementencomplexen, een fout die wel meer werd gemaakt in onder ontwikkelde landen. Nu wil bijna niemand hier meer wonen. Voor €20.000,- kan je hier al een appartement kopen, wat veel gepensioneerde Italianen ook schijnen te doen.
We drinken onderweg heerlijke koffie, met een typisch Albanees gebakje, ‘pasta shu’.
We rijden langs de westkust, wat vroeger moeras was, maar door de communisten is het land droog gemaakt en nu is het de meest vruchtbare streek in de Balkan. De landjes zijn klein, dus worden intensief bewerkt, waardoor ze niet kunnen concurreren met het buitenland, maar de groenten zijn wel van hele goed kwaliteit. We zien zelfs nog hooibouw met los hooi worden opgeladen.
We rijden in ongeveer 2,5 uur naar Berat, onze bestemming voor vandaag.
Hier hebben we een prachtig hotel, zo goed als nieuw! Berat wordt de stad met de 1000 ramen genoemd, de oude huizen staan tegen de berg gebouwd, allen met het raam naar de rivier. Het oude centrum staat op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Dit jaar zijn er voor het eerst directe vluchten van Schiphol naar Tirana, vorig jaar kwamen de reizigers via München of Wenen en kwamen dan pas aan het eind van de middag aan. Nu moeten we nog even op onze kamers wachten, maar we trekken al wel onze korte broek en sandalen aan, want het is hier ruim 30 graden. Tot een paar dagen geleden heeft het hier heel veel geregend, waardoor alles nu wel prachtig groen ziet.
We wandelen naar de boulevard, die is heel dichtbij. We kijken op de bergtoppen met sneeuw. Op een terrasje zitten we met 6 reisgenoten een heerlijk biertje te drinken en bestellen we ook onze lunch, heerlijke sandwich met kip, patat en salade.
We wandelen over de brug naar het andere deel van de stad, waar steile weggetjes zijn, met prachtige oude huizen. Bij de oude brug keren we weer om, want het is erg warm geworden en de korte nachtjes breken ons een beetje op. We kopen genoeg water en gaan dan even terug naar het hotel, waar we een heerlijke douche nemen en even relaxen.
Om 17.00 uur verzamelen we met de groep voor een wandeling door het oude centrum. We gaan weer naar dezelfde wijk als waar wij al waren geweest, de wijk Gorica, op de andere oever. Dit is de Christelijke wijk, terwijl de andere kant vooral Islamitisch is. Albanië was het enige atheïstische land ter wereld en nog steeds is het belangrijker om Albanees te zijn, dan bij een bepaalde godsdienst te horen. In WOII zijn hier ook vele joden naar toe gevlucht en hier zijn geen joden gedeporteerd! We nemen een kijkje bij de ‘Church of Saint Spiridon’ de eerste christelijke kerk die na het communisme (eigenlijk drie dagen voor de val) weer in gebruik werd genomen als kerk.
De oude Ottomaanse huizen waren vorige eeuw bijna allemaal verwaarloosd en verlaten, maar nu met de komst van het toerisme zijn de huizen weer opgeknapt en zijn erg in trek. De straatjes zijn enorm smal, maar ze hebben wel allen een tuintje, dat zullen we morgen zien, als we boven op de berg de burcht gaan bekijken.
We lopen nog naar het eind van de boulevard, waar een enorm gebouw staat, dat de universiteit van Berat was, maar sinds een jaar of drie staat het gebouw leeg, omdat er geen investeerder meer is en de universiteit bestaat niet meer!
Het is nog steeds behoorlijk warm, we moeten er nog wel aan wennen.
Vanavond eten we met de hele groep bij het hotel, waar ze voor ons eettafel hebben gedekt op het terras. We hebben weer een diverse groep medereizigers en het ziet er naar uit dat we het weer erg met elkaar getroffen hebben. Het is erg gezellig, maar om 21.30 uur is het voor de meesten toch echt tijd om het bed op te zoeken.