Donderdag 17 januari 2019 - Naar Wellington

Het is vanmorgen een stralende dag en alle drie de vulkanen zijn goed zichtbaar, ook Mount Ngauruhoe; Mount Doom in de Lord of the rings.
Vandaag vertrekken we richting Wellington. Ondeweg maken we nog een fotostop om de berg Ruapehu ook vanaf de andere kant te bewonderen, maar ook de graslanden zien er prachtig uit.
We zien onderweg prachtige groene landschappen met behoorlijke heuvels vaak met gras en schapen op de behoorlijk steile hellingen. Zeker met een zonnetje is het geweldig mooi rijden.
Er passeert een militaire colonne. Dat kunnen Nieuw Zeelandse militairen zijn, maar ze kunnen ook van Singapore zijn. Deze stadstaat heeft zelf geen ruimte voor zijn leger om te oefenen, dus betalen ze de Nieuw Zeelandse autoriteiten heel goed om hier te oefenen.
Onze koffiestop is vandaag op een prachtig plekje. We zitten heerlijk buiten in de zon en fantastische heuvels om ons heen. Ze hebben hier een soort kinderboerderij en mooie trekkershuisjes. Langs de weg groeien hier veel Kniphofia, maar ook Buddleja en Agapanthus.
De kiwi’s verdienden hun geld vooral met schapenteelt, Merino’s, voor de mooie wol, vaak gecombineerd met possumwol, maar nu worden de possums een plaag. Er wordt nu meer overgeschakeld op koeien, omdat dat meer opbrengt. Het zijn vooral Nederlandse koeien, vooral voor de melk, maar ook Hereford koeien voor het vlees. Wat ook steeds belangrijker wordt is de wijnbouw in Nieuw Zeeland. Vaak kleinschalig, maar wel in opkomst.
We rijden door Foxton, een plaatsje waar heel veel Nederlanders wonen. Er staat zelfs een aankondiging voor een boerenmarkt, bij de Nederlandse
molen die ze hier gebouwd hebben. We zien hier zelfs dijken en sloten.
Van de Maori nemen ze aan dat die hier ongeveer 700 jaar wonen. Abel Tasman was de eerste blanke die hier aankwam, maar deze Nederlander kwam op de verkeerde plek en werd door Maori aangevallen. Het duurde nog 200 jaar voor Captain Cook hier kwam. Daarvoor was hier helemaal geen bewoning, iets wat moeilijk voor te stellen is. Nieuw Zeeland is ook uit de zee ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Het ligt op een breuklijn. Dit brengt Maarten ertoe om ons te waarschuwen voor aardbevingen, want die komen regelmatig voor in Wellington. Meestal niet heftig, maar we moeten dan vooral blijven op de plek waar we zijn en eventueel dekking zoeken onder een bureau of stevige deurpost. Niet het gebouw verlaten, want daarbij vallen de meeste slachtoffers.
Onze lunchstop hebben we bij een speeltuin, waar we behalve picknickbankjes ook een mobiele koffiebar hebben, die ook milkshakes verkoopt.
Dan is het laatst stukje naar de hoofdstad Wellington. Veel kleiner dan Auckland, maar hier is wel het parlement gevestigd. Om half drie komen we aan bij de stad, die ook wel Windy wordt genoemd, omdat het hier bijna altijd winderig is. Ook wel Wellywood, omdat hier de filmindustrie van NZ gevestigd is, vooral bekend door de Lord of the Rings. Ook wel ‘The coolest little capital in the world’.
We rijden langs het grote Westpac stadion, voor rugby en later langs het cricket stadion. We krijgen van Shelly een korte stadstour. Veel gebouwen staan in de stijgers, omdat ze bezig zijn de gebouwen aardbevingsproof te maken, vooral na de aardbeving van Christchurch. Ze vragen veel advies aan de Japanners, die hebben veel kennis over aardbevingen.
Ongeveer 200.000 mensen wonen hier, dus wel een echte stad. Wel een stad met een leuke sfeer. We rijden langs een aantal gebouwen die we morgen willen bezoeken. Onze tour eindigt op Mount Victoria. Hier hebben we een prachtig 360 graden uitzicht op de stad en alle kusten, heel mooi. Er worden hier een aantal fotoshoots gemaakt.
Hier nemen we afscheid van onze chauffeur Shelly. Ze was een Maori en heeft ons prima over het noorder eiland gereden. Ik heb de eer om een afscheidswoordje te spreken en haar de envelop te overhandigen. Ze is er heel blij mee, het is ook een heel hartelijke vrouw. Op het zuider eiland krijgen we een andere chauffeur.
Ons hotel ligt midden in het centrum van de stad, in Cuba Street, waar veel leuke terrasjes en eethuisjes zijn. Na het inchecken gaan wij een kijkje nemen in het Te Papa museum, een bezoek aan Wellington is niet compleet zonder een bezoek aan dit museum. De entree is gratis en er zijn wel 4 verdiepingen die we kunnen bezoeken. Het is een interactief museum, boven is een terras met uitzicht. Op de vijfde verdieping is de kunstcollectie. Er is een verdieping met Maorikunst, maar ook over de komst van de Europeanen. Ook recente vluchtelingen die hier zijn komen wonen. Ook welke invloed de mensen op het land hebben gehad. Een tijdelijke collectie gaat over het terracotta leger. Helaas is de afdeling over vulkanisme en de aardbeving simulator in onderhoud, dus gesloten. De afdeling over Gallipoli slaan we eerst over, omdat we anders in tijdnood komen en we daar al veel van gezien hebben in Australië. Inderdaad is de afdeling als we terug komen gesloten.
We wandelen nog even langs het Waterfront en genieten van alle mensen die we daar zien. Er zijn toeristen aan het roeien in drakenboten, vermakelijk om te zien.
Wij zoeken een leuke bar om te eten en gaan niet te laat naar ons hotel. Nog even wat lezen, handwasje doen, koffie drinken, verslag schrijven, tanden poetsen en dan is het al weer 22.45 uur.